نسیم پر مهرش بر قلب‌های عاشقمان ماندگار...

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
دو سه روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم
ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر و کویش پر و بالی بزنم

او مردی بود که هزاران سفره گشود؛ هزاران چراغ برافروخت، بی آنکه لحظه ای از خود بگوید.
مردی که تلاشش، خانه‌ها را استوار و راه‌ها را هموار می‌ساخت.
او که مهربانی را گسترده می‌خواست و انسانیت را ستایش می‌کرد.
روزهای دلتنگی مان را با برکت حضور معنوی او سپری می کنیم. 
نسیم پر مهرش بر قلب های عاشقمان ماندگار...