ره‌نمای هفتم؛ هتل هیلتون، سفارش سرنوشت‌ساز

مسیری نو که از خانه‌ای ساده آغاز شد؛
نه سرمایه‌ای چشمگیر در کار بود، نه حمایتی ویژه!
تنها دلِ قرصِ مردی از تبار ایمان بود، که باوری راسخ داشت: می‌شود؛ هر آنچه ناممکن می‌پندارند!
دیداری در هتل هیلتونِ تهرانِ آن روزها در دهه 1340 و سفارشی که سرنوشت‌ساز شد در مسیر کارآفرینی او؛ جایی که محصول او باید رقابت می‌کرد با پودر شوینده‌ی با کیفیت آمریکایی. او پنج کیلو از آن پودر آمریکایی را به عنوان نمونه گرفت و به پشتوانه دانشی که از کودکی تا آن روز اندوخته بود، مهندسی معکوس خود را آغاز کرد. زمانی که به او گفتند: «این محصول متعلق به یکی از بزرگ‌ترین کمپانی‌های آمریکاست؛ شما نمی‌توانید آن را بسازید!» اراده و ایمان او باور داشت که حتی از دلِ ناممکن‌ها نیز می‌توان راه گشود... و ثمره‌ی این باور، تولید پودر با کیفیت‌ ایرانی شد که در آن سال‌ها از همتای موفق خود پیشی گرفت و نه تنها در هتل هیلتون بلکه در مراکز بسیار دیگری همچون بیمارستان‌ها نیز جای خود را به نیکی باز کرد. 
این تجربه که در سکوت و فروتنی یک خانه‌ی ساده شکل گرفت، مسیر پر برکتی شد که تا کارخانه‌های بزرگ ادامه یافت و خلق هزاران هزار فرصت شغلی در بستر تولید با کیفیت ایرانی را رقم زد.
گلرنگ نوشت:
ره‌آفرین در ره‌نمای هفتم خود، روایتی است از یک آغاز؛ آغاز تولید محصولی ایرانی که کیفیت را معنا کرد؛ حکایتی از آنجا که خودباوری و پشتکار، جای انفعال را گرفت و اراده‌ی فردی، مسیری نوین در تارک صنعت ایران گشود.
این ره‌نما، کلاس درسی است از کارآفرینی و مدیریت در دل محدودیت‌ها؛ از امیدی که آینده‌ای را ممکن کرد که روزی، مردی در خانه‌ای ساده به آن باور داشت.
این است گروه گلرنگ؛ از دیرباز، تا امروز برای فردا...